Van Jackson (Wyoming) naar Twin Falls (Idaho)

Beste mensen,

Ik vergat nog iets belangrijks te vertellen aan jullie. Komende woensdag 31 mei komt mijn vriend Harry uit Holten mij verder vergezellen in de USA. Heb ik eindelijk weer iemand om tegen aan te praten. Harry komt om 18.40 uur in Las Vegas aan, ik kijk ernaar uit.

Hoi luitjes,

De politie van de USA had me deze keer te pakken. Bij een bocht zag ik plotseling een politieauto en moest mijn vaart iets minderen. Zo doen veel mensen dat, niet? Ik kon de weg niet vinden en moest dus keren. Ik dacht ik ga die vriendelijke agent die ik net zag vragen hoe ik moet rijden. Dus met mijn allervriendelijkste lach naar de agent. Ik vond op afstand dat de agent een ietwat gezwollen gezicht vond hebben. Het bleek een dummyagent met een wagen die toch was afgeschreven zei een agente (een echte) wat verderop tegen mij. Ik moest toch wel lachen en zei ook.


Maandag, 22 mei 2006

Nu richting het Teton National Park in de noordwesthoek van de staat Wyoming. Een aardig eind in het noorden van de USA terecht gekomen, niet? Ik was pas in de tweede helft van de middag in het park en heb de nodige info uit mijn motelletje en visitor-centre verkregen. Interessant leek me de vlottocht op de Snakeriver in het park om vanaf het vlot (rubberboot) naar wildlife uit te kijken. Ik kon nog net op tijd telefonisch regelen dat ik met de eerstvolgende tocht meekon varen. Er waren maar 2 andere personen die meevoeren terwijl er wel 10 mee hadden gekund. Lekker veel beenruimte p.p. Ik hoopte natuurlijk op beren, elanden etc. De tocht was prachtig tot het laatste kwartier dan, want toen zette zich plotseling een hevige regenbui en wind op. De bootsman kreeg met veel moeite de boot op een 2de afmeerplaats (1ste had hij gemist). Hij kreeg waar voor zijn geld, was behoorlijk hard werken. In elk geval een jonge eland, paartje zeearend met nest en otters gespot. Sfeervolle rubbertocht was het. Vele canadese ganzen heb ik gezien, zou het te maken hebben dat ik relatief vlak bij de Canadese grens ben? De Teton-bergen zijn prachtig en bekend om hun staalblauwharde kleur en vorm, en daar ben ik mee eens. Nu richting kamer en lekker een warme douche nemen en morgen de rest van Teton Park verkennen.

Dinsdag, 23 mei 2006

op advies van een parkranger deze ochtend de "Taggert Lock Trailhead" gelopen omdat je dan veel kans had om wildlife te zien. Ik ben benieuwd. Nou, ik heb alleen een grote marmot (grootte van een poes) gezien, viel tegen dus. Daarna naar South Jenny Lake gereden om daar via een bootje naar de overkant van het meer aan wal te gaan om via een trail een paar views Inspiration Point) en waterval (Hidden Falls) te bewonderen. Vervolgens naar "Signal Mountain" gereden om van een beloofde mooi uitzicht op een vallei "Jackson Valley" te genieten. Daar zag ik mijn eerste 3 bizons, elks (soort rendier) en een overzwemmende eland (moose). Prachtgezicht. Nu weer richting kamer en onderweg in Jackson zag ik een aankondiging van de movie "Da Vincie code". Leek me een leuke avondvulling. Na veel zoeken eindelijk de 3de bios kunnen vinden. Van de film had ik meer verwacht, maar het boek zal ik na mijn vakantie lezen, moet een goed en spannend boek zijn.

Woensdag, 24 mei 2006

Via Teton Park reed ik een uur later "Yellowstone National Park" in. In dit geval de south-entrance. Wat een leuke verschijning is voor de toeristen zoals ik dat er bizons de weg overstaken. Ze zijn daarvoor niet geprogrammeerd zover ik weet, maar het zijn indrukwekkende beesten. Onderweg zag ik steeds meer bizons, het hield niet op. Ook veel elks. Onderweg verder nog vliegende zeearenden en een marmot van dichtbij kunnen bewonderen. Ja waar is Yellowstone nog meer bekend om, nou???? Jaja, zijn geisers en kleurrijke warmwaterbronnen. Een ander bijzonder mooie locatie is, dat is de "Grand Canyon van Yellowstone". Prachtige gele Canyon (hihi Yellowstone) met waterval te zien. Ook een paartje visarenden gespot die in de canyon schijnen te nestelen, jawel hoor, ik heb het nest door een telescoop van een amerikaan kunnen bewonderen. Wat mij opviel is dat deze soort een witte kop heeft, amerikaanse variant? Zover ik weet heeft de europese soort in elk geval geen witte kop, Hilleke weet jij dat? Nu naar Norris waar ik mijn tent voor 3 dagen tussen de bomen nestelt. Een leuk hoog horizontaal plekje voor mijn tentje. Tijdens het opzetten snuffelde terloops een bizon tussen de tentjes even verderop, gelukkig niet bij mijn tentje, misschien wel door mijn imposante verschijning. Weet je, ik heb een film in de visitor-centre van Yellowstone gezien waarin werd gewaarschuwd om niet te dicht of een bizon te benaderen. Ze zijn onbetrouwbaar. In dat filmpje werd een kind op de kop genomen en dat liep goed af gelukkig. Ook de elkmannetjes kunnen er wat van. in een bepaalde tijd zijn ze aardig nukkig, ze lieten zien hoe een mannetje een auto een paar keer met zijn horens wist te rammen. En dat is geen kattepis, nee nee. Na mijn tent opzetten nog naar de "Norris Geyser Basins" gegaan en daar vele geiserspots gezien. 's Avonds met mijn twee jonge buren Greg en Lindsey Estep (zie foto)gezellig gekletst. Een leuk stel uit West-Virginia die een paar weken vakantie houd. Ze vroegen mij of ik "Smores" wel kende. Ik met een verbaasde blik, en dat was voldoende, moest bij hun komen en kennismaken met de smores. Ieder rechtgeaarde kamperende Amerikaan heeft altijd de ingredienten bij zich voor een smores op de camping/kampvuur. Een smores bestaat uit 2 biscuits, stuk chocolade en een wit goedje (naam ben ik kwijt). Dat wit goedje prik je op een stok en hou je boven het kampvuur tot dat het zacht begint te worden. Dit wit goedje en de chocolade plaatst je tussen de biscuits en werk je naar binnen. Dat wit goedje drupt tussen de biscuits en je tanden. Machtig spul en lekker zoet. Nog wat gepraat over hun staat West-Virginia, deze heeft weinig industrie en veel woud (wel veel houtindustrie).

Donderdag, 25 mei 2006

Was die nacht wel koud, zat aardig te woelen en te draaien, maar heb het overleefd.
Nog even een foto gemaakt van Greg en Lindsey. Even later kreeg ik van hun een CD met muziek van een beroemde popmuziekant Jack Johnson die West-Virgina heeft voortgebracht. Mooie luistermuziek en die onderweg gedraaid. Nu naar "Mammoth Springs". Onderweg daar naartoe reed ik een sjokkende bizon tegemoet. Nergens wat van aantrekkend en sjokte op 50 cm van mijn autoraam voorbij. Mij aankijkend met dat grote donkere oog. Weet je, je krijgt wel respect van zo'n powerfull beest met zijn machtige brede schouder- en beenwerk. Trouwens je krijgt wel de neiging om met je hoofd tegen zijn kop te drukken. In elk geval het roept bij mij dat soort gevoelens op. In de praktijk laat ik dat maar achterwege, ik moet nog verder ja! Nou ja ik doe het met iets anders en dat lees op een andere dag wel. In Mammoth Springs mooie bronnen gezien met de nodige mooie kleurrijke afzettingen. Nu richting "Tower-Roosevelt". Onderweg een osprey (visarend) op haar nest gezien en aan het broeden. Ook zag ik onderweg basaltlagen (formaties met zeskantige kolommen), bijzonder. Verderop mijn eerste moose-mannetje (met zo'n sik weet je wel) gespot, trouwens ook een imposant dier. Het was trouwens een vruchtbare dag voor mij met de nodige eeweetjes (eerste waarnemingen in mijn leven). Ook 3 zwarte beren en een buttlesnake bewonderd. Die beren waren op redelijke afstand te bewonderen en ze maakten gelukkig geen aanstalten om jou van dichtbij te spotten poehh. Als je onderweg rijd let je op opstoppingen en concentraties van auto's en spottende toeristen met telescopen, dan heb je grote kans om ook wat te zien. En dat werkt zo. Wat betreft de Grizzlyberen, ben ik steeds te laat. Een hele mooie vallei is de zo geheten "Lamar Valley" waar je veel bizons kan zien en dat is een machtig gezicht en het roept beelden op die je in boeken en films heb gezien. Op de terugweg zelfs mijn eerste grijze wolf mbv een telescoop van een amerikaanse gezien, deze liep in de buurt van bizons. Wolven schijnen, zei een dame, doodgemoederd tussen de bizons te mogen lopen. Had ik niet verwacht.

Vrijdag, 26 mei 2006

Met beren dien je voorzorgmaatregelen te nemen (zie foto). Geen voedsel in en bij je tent. Mijn camping was geen "beer-vriendelijke" omgeving want ik heb ze niet gezien, maar goed ook. Tanden poetsen met pasta heb ik nagelaten vanwege de geur waar beren op af kunnem komen, zelfs in je tent en dar risico neem ik maar niet.
Trouwens deze nacht heb ik wel warm kunnen slapen, heerlijk. Vroeg op en eerst naar de "Grand Canyon" om de andere kant te bewonderen. Nu kon ik 2 ospreynesten zien en op een daarvan een jong in zien zitten. Daarna richting Old Faithful (ouwe getrouwe) om de beroemde geiser (Old Faithful = OF) te bewonderen. Eerst nog andere geisers en bronnen (basins) gezien met kleurrijke afzettingen. De OF schijnt met "regelmaat" te spuiten (gemiddeld eens in de 90 minuten). Ik had geluk en kwam op het juiste moment aan zonder lang te hoeven te wachten. Het leek wel een circuswaar een kunstje werd opgevoerd, een grote rij banken voor de toeristen om de kunsten van de OF te bewonderen. Wat ons mensen wel allemaal niet bezighoudt bedacht ik me dat moment. Jawel hij begon te spuiten, eerst laag en daarna op redelijke hoogte. Nou ja ik heb hem zien spuiten in elk geval. Daarna warm gegeten (pasta met bizonvleessaus en salade). Iets andere smaak dan rundvlees, maar verder goed te pruimen. Onderweg terug veel bizonkalveren gezien. Leuk al dat gedartel tussen de ouders. Nu naar mijn tent. Onderweg daar naartoe weer bizons op mijn weg tegen gekomen, prachtig gezicht blijft het. Nu ook voor het eerst zandkraanvogels gespot. Op de camping begont het langzaam te regenen en het was koud. Ben een tijdje in de auto het boek te lezen en onder het genot van de kletterende regendruppels mijn tentje ingedoken. op het ritme van de vallende regendruppels ben ik maar in slaap gevallen.

Zaterdag, 27 mei 2006

Vanochtend vroeg de tent afgebroken. Het begon ook nog licht te sneeuwen (natte sneeuw) en hield daardoor blauwe vingers van de kou aan over. Was blij dat ik mijn natte tent in de vuilniszak heb kunnen dumpen en de auto in kon. Nu via de west-entrance van het park naar de staat Montana. Dit weekend is het trouwens "Memorialweekend" en maandag de 29ste mei is het "Memorialday" voor de Amerikanen. In dit weekend gaat ieder rechtschapen Amerikaan dit vieren door te barbeknoeien en te kamperen. Alleen jamer, het weekend is koud en nat. De ambtenaren, zoals ik, zijn die dag vrij en de rest moet werken. Deze dag wordt herdacht vanweg de gevallenen in de 2de wereldoorlog en de strijdende Amerikanen nu bv in Irak. Via de wegnr's 20, I-15, I-86 en I-84 rijd ik richting Twin Falls (Idaho) om daar te overnachten. Trouwens ik heb maar een klein stukje Montana moeten doorkruisen om even later in de staat Idaho te belanden. In Indaho Falls overkwam me een kleine tragedie, want al zoekende naar de juiste weg hield ik het wegverkeer niet goed in de gaten. Voordat ik wist zat ik met mijn auto op de kont van mijn voorganger. Veel blikschade, maar gelukkig geen letsels aan beide kanten. De bestuurder van de andere auto lichtte meteen de politie in die tevens de brandweer had opgebeld. Ze waren vrij vlot ter plaatse. Ik heb mijn autoverhuurbedrijf gebeld en hen de situatie heschilderd. Voor beide auto's kwam een kraanwagen. Uiteindelijk naar het laten opmaken van het politierapport kreeg ik en boete van $ 62,- omdat het mijn schuld was dat ik achterop ben gereden, klopt. Zelf heb ik een formulier in moeten vullen met mijn bevindingen. Ik ben door de kraanwagen naar Airport Idaho Falls gereden waar ook Alamo autoverhuur is gevestigd. Ik dacht dat ik zo weer een andere auto kon krijgen, maar dat bleek helemaal niet zo te werken. Omdat ik een boete had kon ik waar dan ook in de USA geen andere auto van hun (Alamo) meer huren. Schandalig, maar ze wezen mij op bewoordingen in kleine letters van Alamo die zo'n situatie schets als de mijne. Na heel veel heen en weer gebel met het bedrijf Kuoni in Nederland dat via mijn reisbureau de autoverhuur voor mij had geregeld kreeg ik te horen dat ik het resterende bedrag (komende maand dat ik al heb betaald) wel kon claimen. Nou ik ben benieuwd als ik terug ben in Nederland. Nu moest ik dus een andere autoverhuur bedrijf inschakelen. Dat werd AVIS, een balie verderop op de Airport. Ik was een lieve duit kwijt en gelukkig had ik een 2de creditcard bij me om het te kunnen betalen. Het verschil met Alamo is dat ik nu de auto achterlaat (drop off) op de airport van San Francisco en niet downtown. Uiteindelijk naar een aantal uren rijden in Twin Falls beland (zuiden van Idaho) en een motelletje veroverd. Leek me beter om maar meteen te rijden om niet lang stil te staan bij de emoties van het ongeluk. Onderweg veel regen, ik was dat niet meer gewend, en was blij een spijkerbroek en fleecetrui aan te hebben. Zal lekker slapen vannacht.

Zondag, 28 mei 2006

Ben laat naar bed gegaan en vanochtend lekker uitgelegen. Ben toch dor dat ongeluk van gistermiddag in de ochtend daarover aan het piekeren geweest. Opstaan, een nieuwe dag dus nieuwe kansen. Deze dag heb ik gebombardeerd tot zondag/rustdag. Lekker tijd besteed aan het beantwoorden email en bij Dollar Family een prepaidtelefoonkaart. Ik kam erachter dat ik mijn mooie beachvolleybal zonnebril in de crashcar van mij heb achter gelaten.. dus ook maar een zonnebril bij Family Dollar gekocht. Vanavond een afhaalchineesje aan de overkant gehaald (fried rice). Ik moet regelmaat mijn rijstkorrels in mijn maag hebben, het zijn mijn indische hormonen denk ik. Doeiiii.