Van Ridgecrest naar Woodland (beide California)

Lieve familie en vrienden,

Dit wordt alweer onze laatste week van onze vakantie. Drie maanden trekken van New Orleans naar San Francisco is toch een hele ruk met de auto. Ik heb, zoals jullie eerder hebben kunnen lezen, enige auto’s uit kunnen proberen. Dus Herman elk nadeel heb zijn voordeel. Trouwens wat vinden jullie van het nederlands voetbalteam? Doen ze het goed? Harry en ik proberen het enigszins te volgen via een krant en TV-beelden (als we geluk hebben). We weten dat ze en ronden verder zijn gekomen en dat ze woensdag tegen Argentinie moeten. Ik zie in elk geval de vervolgronden in Nederland en zal me in de huiskamer vervoegen bij vrienden met wat witbier en pinda’s. Ik zal mijn oranje hoofdparaplu van zolder halen om het oranjegevoel naar boven te krijgen.


Donderdag, 15 juni 2006

Deze ochtend naar een park met imposante verschijningsvorm. Ik ben daar bij mijn vorig bezoek aan California met Joke aan het park onder de indruk geraakt van de grootsheid van deze organismen. Het park heet “Sequoia National Park”, een park met reuzenbomen, waar je je nietig voelt. De sequoia is werelds grootste levende boomsoort. Ze kunnen een hoogte bereiken van wel 93 meter, een leeftijd bereiken van 3200 jaar, gewicht hebben van 1385 ton en basisdiameter hebben van 10 meter. Als je daar met je familie een huisje betrekt bij zo’n sequoia dan kan deze wel 160 mensengeneraties overleven/meemaken. Wat een tijdspanne, niet? En ik word de 24ste juni 50 jaar wat een leeftijdsverschil. Ik hoop overigens in elk geval tot en met mijn 88ste op deze aardkloot te mogen wandelen. We zijn via de zuidingang van het park om info bij het visitor-centre te halen. Vandaar zijn we naar het knusse campground “Buckeye Flat” gereden om onze tent daar te plaatsen. Er waren daar maar een stuk of 25 slaapplekken tussen de bomen. Alleen de weg al naar deze campground is prachtig. Je moet al autokronkelend en stijgend het park in, maar om de campground te bereiken moet je over nog smallere de kronkelende en verder stijgende wegje berijden. Oja, gisteren in Las Vegas kwam Harry tot de conclusie, na een zelf ontwikkelde reparatieproef, dat zijn Marialuchtbedje (ter info; deze heeft Harry in Lourdes gekregen) de geest had gegeven. Misschien krijgt onze Leo Sand nog gelijk ook met zijn opmerking om in de “lepeltjeshouding te slapen” en deze op mijn matras te hanteren. Gelukkig heeft Harry onderweg een luchtmatras, zij het geen heilige, gekocht en hoeven we de voornoemde houding niet uit te proberen. We hebben nog een leuk gesprek gehad met onze Tjechische buren (zoon en ouders). Volgens mij slapen zij wel in een trio-lepeltjeshouding, want volgens mij leek hun tentje net zo groot als de mijne. Ach ja ze zullen in Tjechie het een en ander gewend zijn. Ik heb hun crackers gegeven die Harry en ik niet opeten. Volgens mij waren ze daar blij mee, want later boden ze ons, voordat we onze broodmaaltijd naar binnen hadden gewerkt, hun zelf gemaakte pruimenlikeur (ca. 50% alc.) aan. Dit zijn toch leuke bijverschijnselen van het campingleven, niet? Bij de WC sprak ik een Amerikaan die me wist te vertellen dat hij 2 zwarte beren niet ver van zijn slaapplek op de heuvel had gespot. In tegenstelling tot Yellowstone park, wordt de campinggasten dringend doch dwingend verzocht om alle geurende waren (eten, cosmetica, tandpasta etc.) in de anti-beren-kast (ABK) te plaatsen. Deze kast heeft een apart slot waar de beer met zijn grote nagels niet bij kan (of niet weet). Bekijk de foto’s maar. Niks maar dan ook niks mag in je tent en auto. Tent logisch, maar auto? We hebben een filmpje gezien wat “verpeste beren” kunnen aanrichten. De autodeuren/ramen worden als sardineblikjes open gereten en ze kruipen erin om het voedsel te pakken. Het park verbiedt dan ook terecht dat men “luie beren” opvoedt die alleen op mensenvoedsel uit zijn, doordat men hen “voedert”. Liever een snuffelende beer aan de ABK dan een autokofferdekselrukkende beer, niet? Harry en ik hebben zelfs niet onze tanden gepoetst en heb mijn avondtoilet maar achterwege gelaten. Zelfs Harry opperde het idée om vanavond maar geen bier te drinken om ‘s nachts maar niet naar de WC te hoeven lopen. Harry zei, als ik toch moet dan rits ik de tent een beetje open en urineer vanuit de tent. Voor vrouwen die moeten hebben we bedacht dat ze het plastuitje met verlengd uiteinde moeten nemen. Ach ja zo zaten we nog wat te filosoferen. Na wat gevechten tegen de plaatselijke mugdivisies zijn we onze tent vroeg ingedoken.

Vrijdag, 16 juni 2006

Harry had vannacht slecht geslapen en min of meer op een oor geslapen vanwege de beren. Dit slaaptekort moet hij vanavond maar inhalen. Ik zal vandaag rijden. We zijn deze ochtend de scenic-driveway afgereden om onderweg de sequoia’s te bewonderen. We hebben de “General Sherman” en de “General Grant” sequoia in al zijn grootsheid aanschouwd. Wat een joekels en nog vele anderen natuurlijk. Aan het eind van de drive hebben we visitor-centre “Lodgepole Village” bezocht en daar een geode film gezien over de beren in dit park. Aan het eind van de middag zijn we via de westkant van het park uitgereden richting Fresno en hebben daar overnacht. Overigens, aan Sequoia Park zit “Kings Canyon National Park” die we maar niet hebben bezocht.

Zaterdag, 17 juni 2006

Harry heeft gelukkig goed geslapen. Ons volgend reisdoel is het wereldbekende “Yosemite National Park” waar jaarlijks wel 4,5 miljoen bezoekers hun voeten in dit park zetten. Dit park heb ik 7 a 8 jaar geleden ook met Joke aangedaan. Dat is ongeveer een vierde van het aantal inwoners van Nederland! Het is weekend en wat ik verwachtte kwam uit. Veel bezoekers, want de Amerikanen hebben ook weekend. We zijn via Fish Camp (zuidingang) Yosemite ingereden en konden al gelijk niet “Mariposa Grove” (vanwege reuzebomen) niet in vanwege de drukte. Dit was voor mj de eerste keer dat het me overkwam in een National Park. Zo zie je maar weer, zelfs meneer Power uit Nederland heeft geen privileges. Na onze lunch op een meadow (groen, sappig grassland) met om ons heen de nodige reuzebomen, zijn we de Wawoona-road afgereden en in de Yosemite Valley het grote visitor-centre bezocht. Poeh het is echt druk, nu al. We hebben de film “Spirit of Yosemite” bekeken en genoten van een goede bak cappuccino. Het was een crime om vanaf de parkeerplaats weg te rijden, file (1/2 uur wachten) ! snap je dat nou? Onderweg nog een paar watervallen bezocht om van de file- emoties te bekomen. We hadden hier in het park willen kamperen, maar alle campgrounds waren vol. Ook al zoiets, hebben wij dat. Dit park is echt populair. Logistiektechnisch is het niet handig om 1 ½ uur het park uit rijden om een slaapplek te vinden om de volgende ochtend het park weer in te rijden. En trouwens, kamperen in dit park was natuurlijk machtig mooi geweest. Ik moet zeggen dat dit park mij wederom imponeert om zijn schoonheid en gigantische granieten rotspartijen. We slapen vannacht in Oakdale.

Zondag, 18 juni 2006

Vanmorgen de wekker op 7.30 uur om redelijk vroeg in Yosemite Park te zijn om de rest van het park te bekijken. Eerst zijn we naar het “Glacier Point” view-overlook gereden om in totaliteit een kwart van het park te kunnen aanschouwen. Daar is de granietklomp “Half Dome” in als zijn glorie te aanschouwen, prachtig. Dit is echt een van de mooiste viewlocaties die ik tot nu toe heb gezien. Hierna naar “El Capitan” (aansprekende naam niet?) om dit gigantisch stuk granite te bewonderen. We spraken daar een aantal klimmers die collegaklimmers, die El Capitan aan het bestijgen waren, aan het volgen waren. Een aantal zijden van deze granietklomp zijn loodrecht en hellen op bepaalde plekken zelfs over. Ik sprak een Belgische jongeman, spreek gerust Nederlands manneke zei ie op een bepaald moment (mondieju; schrijf ik dat goed?), dat hij al 6 weken in dit park aanwezig was om te klimmen. Die erge steile wand heeft hij in 5 dagen bedwongen, bewondering alom van mij hoor. Slapen doen ze in een hangmat tegen de rotswand aan en een potje koken met een brandertje doen ze daar aan die rotswand ook. Ze moeten ca. 4 liter water per dag drinken en dat 5 dagen lang. Reken maar uit 20 kg meesjouwen in het begin en dan spreek je alleen nog maar over water. Ik krijg wel bewondering voor deze gasten wat ze presteren, zowel lichamelijk en geestelijk. Het zal wel te maken hebben met je hormonenspiegel die je met je DNA heb meegekregen dat j edit soort dingen onderneemt. Wat voor soort mensen zijn dit eigenlijk? Zomaar vragen die bij me opkomen. Nu het park weer uit en een slaapplaats betrekken in Jamestown.

Maandag, 19 juni 2006

Op ons gemak naar Sacramento gereden om een rustdag in te lassen. Tjonge wat een grote stad (450.000 inwoners). We dachten effe een redelijk motel te vinden voor 2 nachten. Nee dus, maar al rijdende en zoekende wel veel gezien van deze stad. We besloten naar het noorden te rijden om in een ander stadje ons geluk te beproeven. Het werd Woodland.