Van Twin Falls (Idaho) naar Flagstaff (Arizona)

Beste mensen,

Nu ben ik niet verder alleen in dit immense USA. Eindelijk weer een maatje Harry Wiggers) om tegen aan te praten.

Maandag, 29 mei 2006

De maandagochtend begon goed. Met Daniel de jongeman van de moteloffice had ik weer een gezellig praatje over alerlei amerikaanse zaken. Ik kreeg van hem op deze dag, Memorialday, een lekker stukje chocoladetaart (dat van een feestje over was, pakken wat je pakken kan) em dat samen met een bakkie koffie....heerlijk. Ik heb hem mijn adres gegeven, want hij wilde ooit eens Europa bezoeken, leuk toch. Via wegnr. 93 naar het volgende national park "Great Basin" in de staat Nevada, tegen de midden-oostengrens aan van Utah. De rit daar naar toe was mooi, dwars door de woestijn(ij), langs bergen. Via de plaatsjes Jackpot en Ely kwam ik uiteindelijk ten oosten van het park in het gat "Baker" waar ik een motelletje vond. Na inboeken ben ik eerst naar de visitor-centre gereden om de nodige info. Leuk, want dit park bevat ook de beroemde Lehman-caves (grotten) en dat zijn ingredienten die ik blief. Ik had me ingeschreven voor de excursie, volgende ochtend om 9.00 uur, die 1,5 uur duurt. Dus die heb ik binnen. Nog effe een diafilm bekeken. Ik kreeg nog wat zinnige tips om het park te vereren met mijn bezoek. Ik had nog wat tijd en ben het park ingegaan en een leuke trail gelopen om de nodige beweging en conditie te creeeren.
Daarna richting Baker waar mijn kamer is te vinden. Verrassing, in mijn kamer waren voor mij onbekende tassen e.d. Ik naar de eigenaar en die heel rustig oja? We zullen zien meneer, maar zou u verderop bij dat andere motel willen proberen? Huhh? Nou ja ik ben niet de beroerste en daar vond ik een kamer (beter en goedkoper). Lekker puh.

Dinsdag, 30 mei 2006

Vanochtend met de 9.00 uur excursie naar de Lehman-grotten in het park. Je krijgt vooraf een goede uitleg wat betreft de formaties en het hoe/ waarom van zaken die we in de grotten zouden tegen komen. Specialiteit van deze grot zijn de zgn. "shields" (schilden), prachtige gevormde druipstenen met aparte uitlopers. Je mag vanwege je lichaamsvetten de druipstenen niet aanraken, want dan glijdt het calciniethoudende water langs het oppervlak van de druipsteen i.p.v. deze op te nemen/vast te houden en zodoende te "groeien". Het is een vrij lage grot waar ik zelfs mijn hoofd moet bukken. Algengroei is en probleem in de grot en die proberen ze te onderdrukken met bv. alternatieve lampen die een speciaal spectraal licht uitstralen waardoor die algen minder energie kunnen oppikken. Je zag ook tekens dat de vroege amerikanen ook konden feesten. Al vroege jaren van de 20 ste eeuw werden er feesten gehouden en "graffity" (m.b.v. kaarsvlam tegen het plafond) was hun niet vreemd. Mr. Lehman die de grotten al in de jaren 1870-1885 exploiteerde door excursies te organiseren had een speciale manier om de mensen "hun" excursie te laten houden. Voor $1,- (dagloon indie tijd) werd je de grotten ingestuurd met een kaars (was toe nog geen elektriciteit en dus verlichting) om letterlijk te dolen. En als je binnen 24 uur nog niet terug was dan ging mr. Lehman naar je op zoek. Dat zij nou de spannende en echte excursies, zouden ze weer moeten introduceren vind ik. Nu het ander park-gedeelte bezoeken.
Great Basin is een gebied van parallel lopende bergformaties met daartussen de laagvlakten met zijn specifieke sagebrushgroei (struikjes). Het water wat tussen die bergen in die vlakte stroomt vind geen andere uitweg daarbuiten en dat is specifiek voor een "basin". Ik vind dat eigenlijk een van de mooiste dingen van een gebied, het uitzicht van af de bergen op die droog en verlaten uitziende vlakten. Ik heb dan ook vaak vanaf de scenic-drive genoten en lang gekeken op die basin. Een speciale boom die extra aandacht verdient is de Bristlecone pine, dit zijn een van de oudste voorkomende bomen in de wereld. Deze groeien op hoge hoogte en kunnen veel doorstaan qua hitte en koude, bijzonder. Dat wil ik zien en ben dus die trail gaan opzoeken om na een kilometer of 6 die bijzondere bomen te kunnen bewonderen, helaas. Al gauw kwam ik "vast te zitten, want er lag nog zoveel sneeuw op de trail, dat ik de trail niet meer als trail kon herkennen en dus een kompar/GPS en snowboats nodig had. Jammer dan, ik was gelukkig net de eerste die dag die dat overkwam, want ik sprak een Duits echtpaar die ook "afdroop". De oudste bomen daar hebben wel een leeftijd van ca. 4500 jaar, wat een mensenlevens, niet? Ik neem wel een foto uit een boek, gnan gna. Overigens dat Duits echtpaar ging de laatste 6 jaar minimaal een paar maanden naar de USA om dit soort trips te maken. Prachtig toch dat zou ik ok wel willen.
Voor mijn motelkamer lekker in mijn zwembroek wat bijgebruind en gemijmerd over de goede dingen des levens.

Woensdag, 31 mei 2006

Mooie zonnige ochtend om op te staan. Nu naar Las Vegas (LV) waar Harry om 18.40 uur zou arriveren. Onderweg daar naar toe had ik het zweet een beetje onder mijn oksels, ik dacht dat ik zonder benzine zou komen te zitten, en dat is heel verveled rijden, niet Bert. Uiteindelijk viel het reuze mee, poehh. In LV heb ik ons gereserveerde hostelkamer opgezocht, simpel maar wel gezellig onderkomen. Om 14.00 ur kreeg ik van Harry een telefoontje, vanuit Washington DC waar hij eerst was geland, met de mededeling dat zijn vliegtuig naar LV kapot was en ze zouden trachten een andere vliegtuig te "kapen". Om 19.00 uur kreeg ik van Harry het bericht dat hij nu vertrok en ca. 00.30 uur in LV zal landen. Ik ben benieuwd. Nou daar was de dutchman, enigszins moe en verlopen van de hele lange trip. Verder was alles oke en zijn we naar ons hostel gereden en een tijdje nog gebabbeld. Harry was nog niet dat moe. 2.30 uur slapen.

Donderdag, 1 juni 2006

Vanmorgen om 9.00 uur op en lekker lang ontbeten. Het is een gemoedelijke hostel om te verblijven met leuke aardige jongelui die de zaak draaiende houden. We zijn met de "Stripbus the Deuce", die om de 5 a 10 minuten de Strip oprijdt naar het zuiden van de Strip gereden. Voor $5,- heb je een dagkaart, dat is handig. Harry keek wel enigszins zijn ogen uit, net als ik de eerste keer, van al de LV-uitstraling. We zijn 's avonds weer gegaan om natuurlijk het avondleven naar binnen te snuiven. Toen we terug waren nog effe een Corona bij het zwoele weer naar binnen gewerkt, heerlijk......

Vrijdag, 2 juni 2006

Vanochtend hele gesprekken met Hary aan de ontbijttafel, lekker keufelen e.d. Nu het drukke Las Vegas verlaten voor rustige oorden. We gaan via de Hooverdam in elk geval richting Utah om een "national parkenroute" uiteindelijk te ondernemen. Voor mij zijn er natuurljk wat dubbelingen wat we willen gaan zien maar dat heb ik er wel voor over. Harry laat ik een deeltje van de Route 66 kennis maken om met dat stukje Amerika te laten zien. Een van de mooie stukjes is tussen Zo'n beetje de Hooverdam en Flagstaff met zijn leuke straatjes en uitspanningen. Harry heeft in navolging van mij toch ook zo'n mooie hoed gekocht om zijn tere huidje te beschermen tegen al de hitte. Het was de afgelopen dagen 35 oC. We zijn in Flagstaff bijven hangen voor een motelleletje om morgen in de buurt van de national parks "Painted Dessert" en "Petrified Forest" te zijn. Nu lekker douchen en naar bed.

Zaterdag, 3 juni 2006

We waren mooi op tijd in beide parken en ik heb wederom genoten van al die dooie boomstammen en de kleurrijke woestijnrotsformaties en bergen. Harry trouwens ook. Het tempo dat we gezamelijk volgen is "lekker rustig" en daar pas ik me aan want ik denk dat mijn tempo wat hoger ligt. maar dat drukt de pret, plezier en genot niet hoor. Omdat we eigenlijk na het weekend de Grand Canyon aan willen doen, vanwege de grote drukte die dat park aantrekt gaan we iets uit de route om Canyon de Chelly (indianencanyon) te bezoeken. Dat is het park waar Bert zo veel van heeft genoten. Dat doen we dus morgenvroeg, want dat wil ik Harry niet onthouden. Nu zoeken we een slaapplaats en komen uit op Campground van Canyn de Chelly dat buiten dat park ligt. Een leuk plekje tussen de bomen gevonden voor ons tentje. Harry zijn luchtbed is net iets te breed voor de binnentent en mijn luchtmatras ligt iets over dat van hem heen. Ik moet ervoor zorgen dat ik 's nacht tijdens mijn wilde dromen niet op hem beland. We zien wel.
Het was nog warm en hebben een flesje Corona uit onze coolbox uitgerukt en dat praat natuurlijk wat gemakkelijker dan zonder, niet?

Zondag, 3 juni 2006

We waren al om 7.00 uur om want zonder licht bij de tent ga je al gauw met de kippen op stok en ben je vroeg op. Nu richting Canyon de Chelly om die prachtige canyon met zijn indianen weer te zien. Na dit park hebben we een binnenweg gekozen om wat van het "Westen" te proeven, en dat deden we. Grote delen weg wat niet geasfalteerd is en misschien ooit eens zal worden geasfalteerd. Dus was rustig aan rijden met af en toe op de rem om kuilen en hobbels te ontwijken. Wel vermoeiend hoor als je vele mijlen zo moet rijden. Maar ik moet zeggen dat het landschap waardoor we reden erg sfeervol/mooi was met al zijn indianenederzettingen/woningen zo op de vlakte en in de heuvels. Daarna richting Grand Canyon om daar in de buurt een slaapplaats in Flagstaff wederom te vinden en morgen de canyon te bezoeken.