Van San Francisco naar Groningen

29 juni 2006

Lieve familie en vrienden,

Na drie maanden weer in het koude kikker-land. Ik had mijn lange broek aan en mijn windjack bij de hand. Die laatste had ik pas bij het uitstappen in Groningen aan gedaan. Vanaf ons hostel zijn Harry en ik zondagochtens om 9.00 uur door een shuttlebus naar het internationaal vliegveld van San Francisco gebracht. Prima vervoer en de chauffeur had er zin in want die vloog al laag over de snelweg. Het inchecken ging vrij snel en hadden ruim twee uur voordat het vliegtuig zou vertrekken. Oja, ik mocht in San Francisco $ 50,- betalen voor overgewicht van beide koffers. Je mag maar 23 kg meenemen, belachelijk he? Beide koffers waren te zwaar, nou moe. Om 13.00 uur was het vertrek gepland, maar dat werd ca. 45 minuten later. En waarom?, ze hadden teveel brandstof getankt. Nou hebben wij dat weer en mijn buurvrouw die vaak vloog had dat noooooit meegemaakt, teveel brandstof, asjemenooit. Ik zat aan het raam (mooi toch)en naast mij twee bevallige dames tot aan het gangpad. Het enige nadeel om aan het raam te zitten is dat je niet altijd gemakelijk je plas kwijt kan en regel-matig, door mijn vele drinken, met de staart tussen de benen de reis/film vervolgde. Want je wil de dames niet tijdens hun schoonheidsslaapje storen, niet? Onderweg in de lucht een paar leuke (o.a. Pink Panther) en niet leuke films gezien. Het eten en drinken tijdens de vlucht was goed verzorgd behalve het ontbijt dat geserveerd zou worden; twee uur voordat we op Heathrow zouden landen. De lift van de eetcontainers naar de keuken deed het niet en moest iedereen maar op een houtje bijten. Harry en ik hadden juist geen snoepgoed of etenswaar meegenomen, omdat er normaal genoeg voer aanwezig zou zijn. Jammer dan, goed voor de lijn, niet? Maar we kregen het wel financieel achteraf vergoed en dat heeft United Airlines ook goed geregeld. Negen uur vliegen en dan in Heathrow aankomen. De landing was perfect en we konden na een paar uur weer de lucht in naar Schiphol. Die Engelsen is me toch een volk, nog steeds die engelse ponden en tegelijkertijd een wisselkoers hanteren waar ze volgens mij de engelse economie op rust. Maar de cappuccino en tonijnbroodjes smaakten uitstekend. Op Schiphol, 13.00 uur geland, kregen we vrij snel onze koffers weer. Ook een perfecte landing overigens. Harry ging al vrij vlot door de douane en Power werd gevraagd of al die spullen (2 koffers, rugzak en de laptop) van hem waren. Wat moest ik anders zeggen dan JA. Of ik even apart wilde komen, want ze vroegen of ik iets aan te geven had, nee dus. Harry blij, want die mocht terukomen en zijn spullen werden ook gecontoleerd. Leuk he?, maar we werden keurig gecontroleerd. De treinreis verliep voorspoedig en we konden vrij rap onze eigen trein nemen; Hary naar Holten. Tegen 17.00 uur kwam ik aan in Groningen en Rogier (zoon van Joke) haalde me met bloemen op. Dat was fijn en hij bracht me thuis, waar een aangename verrassing mij ter deel viel. In mijn voortuintje waren rood en blauw gekleurde bloemetjes gepoot en een oranje Abrahampop op oranje stoel stond voor mijn huis. A4-teksten en balonnetjes waren overal te zien en dan in mijn tuin een drietal grijnzende buren die mij opwachtten met koffie en gevulde koek. Nou dat is een leuke thuskomst niet? "s Avonds niet voor twaalf uur naar bed maar pas tegen 1.30 uur gegaan. Ik had geen slaap. Tegen 15.00 uur werd ik pas wakker, heerlijk. Dinsdagnacht voor twaalf uur naar bed met de veronderstelling dat ik lekker kon slapen. Vergeet het maar, al om 3.00 uur werd ik wakker en weer inslapen ho maar. Uit ellende maar verder met de post en krant bezig geweest. Afgelopen nacht weer heerlijk geslapen, ik ben benieuwd wat de donderdagnacht met zich meebrengt. Wat de autoperikelen betreft, ben ik wat verder gekomen. Ik heb dinsdagavond met Amerika Alamo gebeld (acht uur verschil) en volgens mij eindelijk de juiste gemotiveerde en mij begrijpende persoon aan de lijn gehad. Hij heeft mij al de nodige veelbelovende emails gestuurd. Ik ben benieuwd naar het financieel eindresultaat.
Ik hou nu op met m'n reisverslagen (denk ik) en ik wil eenieder van harte bedanken die me gevolgd heeft, aan me gedacht hebben, gereageerd hebben op m'n website, per email hebben gecommuniceerd. Echt het was me een waar genoegen om op deze wijze met het thuisfront te mogen communiceren, bedankt nogmaals en tot ziens en horens.

Lieve groetjes uut Grunnen, Martin