Van Huuricane (staat Utah) naar Tusayan (Arizona)

Lieve mensen,

Eindelijk een internetcafe gevonden in het plaatsje Tusayan (vlak onder de Grand Canyon) met een bakje cappuccino op tafel en mexicaanse muziek op de achhtergrond. Bijna overal in een een of ander gelegen-heid muziek of TV op de achtergrond.

Maandag 24 april 2006

Voor Bert is het een spannende dag. Komt Antoinet wel/niet? Als alles goed gaat dan arriveert haar vliegtuig om 18.45 in Las Vegas. Bert heeft haar wel tig-keer geprobeerd om haar met een good-morning-call haar in Groningen te wekken (ca. 5.00 uur 's ochtends). Maar ze nam niet op en Bert nog zenuwachtiger.. Ik heb al tijden niet meer zo'n zenuwachtige grote kerel meegemaakt. Nou leer ik een ander kant van hem. Zou ik ook zo reageren??????????? De dag begonnen met een eentonige continental breakfast. Rustig zoevend over de interstate 15 naar Las Vegas gereden en op zoek naar een kamer. Bert wilde graag met zijn Antoinet in de "pyramide" twee nachten doorbrengen. Niet te betalen voor eenvoudige mensen zoals Bert en ik, dus maar weer verder zoeken. Wij zochten verder aan de "Strip" (Las Vegas Boulevard) een begrip, want alle bijzondere goktenten (hotels) zijn daaraan gesitueerd. Op loopafstand vonden wij uiteindelijk een "goedkope" motel. We hadden ook de pech dat er een congres gaande was deze week waardoor de prijzen wel 1,5x tot 2x de lucht in schoten. Ik keek mijn ogen uit. Ik heb eigenlijk niks met een grote stad en vooral met dat gokken, maar Bert zei dat je zoiets een keer moet meemaken. Ik ben benieuwd. Alle hotels aan de "Strip" zijn of pompeus, glittering, kitserig, stripverhaalachtig of historische getint. En allemaal met allerlei goktoestellen, eenarmige bandieten, blackjacktafels etc.bemand. Je hoeft in elk geval niet een stropdas om, alles mag je aan, geen dresscode. Wij zijn om 17.00 uur al naar het vliegveld gereden om Antoinet op te vangen, ze was precies op tijd, het lijkt Overtoom wel. Het was een innig treffen tussen die twee. Bert wachtte Antoinet op met een roos, wat romantisch niet?
Het wordt wel even wennen, een derde persoon erbij, eerst met zijn tweeen op een kamer en nu in mijn uppie, zielige ik. Tegen 23.00 tot 2.00 uur nog even van het goknachtleven geproefd. Bert heeft met $ 100,- zijn geluk aan de blackjacktafel uitgeprobeerd en kwam berooid met slechts $ 65,- terug. Ik ga het morgen proberen, nu ik toch hier in dit grootse gokcity ben beland.

Dinsdag, 25 april 2006

Vanmorgen lekker uitgeslapen en voor de moteldeur van Antoinet en Bert lekker ontbeten. We hadden besloten om de de "Valley of Fire" (ligt net boven Las Vegas) met een bezoek te vereren. Het is geen national park maar een state park, dus $ 6,- flappen. Dit valley heeft vreselijk mooi rood gesteente en bijzondere rotsformatievormen. Ook nog een mooie arch en petrogliefen gefotografeerd. Antoinet was nog bijzonder energiek en dat na zo'n lange reis vanuit Nederland. Ze bleef maar fotograferen. We bleven lang in het park hangen. Bij ons motel nog effe heerlijk gezond bij het motelbad om even bij te kleuren, heerlijk. 's Avonds geflaneerd over de boulevard en nog een mooie waterfonteinshow aanschouwd. We waren helaas onze camera's vergeten, maar ik denk dat er nog foto's daarvan aankomen op de site, want we komen terug in Las Vegas. Ik, jawel ik, heb voor het eerst gegokt. Blackjack. Eerst wat tafels bekeken hoe het gaat en waar je op moet letten, denk ik. Ik begon goed, de winst werden tot grote hoogten gedreven, en dan gebeurt het he. Overmoedigheid bekruipt je heldere geest en de dollartekens in je ogen beginnen te draaien. Na 1 uur spelen een illusie armer en de portemonnee lichter. Jullie zullen natuurlijk afvragen, wat heeft Power verspeelt, jaja. Voor mij een weetje en voor jullie blijft het een vraagje. Wat ik wel kwijt wil is dat ik binnenkort eerst een paar weken de afwas in een of ander horeca gelegenheid ga doen om de 26 juni weer in Nederland terug te zijn. Wel te rusten. Ik kan me voorstellen dat er in dit aardse leven veel gokverslaving optreedt.

Woensdag, 26 april 2006

Vandaag op tijd naar een slaaplaats vlkbij "Monument Valley" om die morgen in al zijn schoonheid te mogen aanschouwen, Tenminste dat zegt Bert. Het was een lange rit daar naar toe, maar onderweg veel genoten van allerlei views. We zitten alweer in Utah. Bij Page hebben we bij Page de waterkrachtcentrale bekeken. Uiteindelijk vlak bij Kayenta een motelletje, gerund door indianen, genomen.

Donderdag, 27 april 2006

Nu via Katenta naar een van de mooiere parken "Monument Valley". Het park ligt in het gebied van de Navajo-indianen, die het park dus ook runnen (entree $ 5,-/pp). De scenic views zijn die, als je die herinnert, van de Marlboro-sigarettenreklame. Je weet wel zo'n echte manskerel in een kaki-kleding incl. hoed en een peuk in de mond. In het park mochten we rijden om de formaties (butte's, mesa's en spire's) te bewonderen. Je waant je echt in een indianen-cowboyland. Het was gelukkig niet druk en het was weer mooi zonnig weer totdat we park uitreden, want toen werd het bewolkt. Ik was vergeten hoe dat eruit zag. Wat een geluk. Toen weer via Kayenta, Tuba City, etc richting de Grand Canyon gereden die we morgen zullen bezoeken. De nr.1 van de USA. Het is gezellig met ons drieen en het moet van me hart dat die twee steeds aan elkaar aan het frunniken zijn en dat is een mooi gezicht, niet?

Vrijdag, 28 april 2006

Ha, nu eindelijk vandaag de Grand canyon. Eerst het westelijk deel van de route langs de canyon de views bezocht en later op de dag het oostelijk deel van de canyon. Beide overigens aan de South-rim (zuidijde van de canyon). Het westelijk deel hebben we met de shuttle-bus moeten doen, vanwege de drukte. Ja nu al. Imposante canyon, dat wel, alleen jammer dat het heiig was. Want de afgelopen dagen was het bewolkt en regenachtig geweest, waardoor er veel vocht in de canyon aanwezig was. Door de zon nu verdampte veel water en de lucht in en boven de canyon raakte vezadigd met vochtdeeltjes waardoor zich een heiige canyon manifesteerde. Jammer. Bert en Antoinet heb ik teruggebracht naar Tusayan en ik ben weer naar het park teruggereden om de sunset te kunnen fotograferen die ca. om 19.13 uur zou zijn. De kleuren waren wat intenser en hoop dat de foto's mooi zijn. Om 20.00 uur weer terug om in een IMAX-bioscoop de film ovder Grand Canyon en zijn eerste bewoners/bezoekers te zien, prachtige beelden.

Zaterdag, 29 april 2006

Vanmorgen om 7.30 uur uit bed om op tijd naar het nabij liggende vliegveldje een helicoptervlucht boven de Grand Canyon te maken. Bert en Antoinet gaan niet vliegen. Bert had die vlucht vorig jaar gedaan met een klein vliegtuigje en Antoinet wordt misselijk, dus alleen! Bij het inboeken kon ik om 9.00 uur in de helicopter stappen, ik ben benieuwd, zal een belevenis zijn. Nou het was zeker prachtig, een zonnetje en met met 6 andere mensen op de linksachterstoel plaats genomen en een moi uitzicht vanuit de helicopter kunnen genieten. Natuurlijk zat er naast de mannelijke piloot de "mooiste" vrouw van het gezelschap en niet ik. Als het een vrouwelijke piloot was geweest zat ik daar misschien????????? Vanmiddag rijden we naar Willams en gaan rechtsaf weer de route 66 op om dat oeramerikaans trekgevoel op te snuiven. Tot de volgende berichtjes. Doeiiii