Van Tusayan (Nevada) naar 29 Palms (California)

Zondag, 30 april 2006

Koninginnedag in Nederland niet? Nou wij doen het zonder de koningin. Gezellig in de office van het motel een eenvoudig ontbijt genoten en een leuk gesprek gehad met een Duits stel uit Frankfurt. Vanuit Flafstaff hebben we de Route 66 (zie eerdere uitleg) bij Kingman weer opgepikt. Voor Bert en mij is het een vervolg, maar voor Antoinet is het een nieuw hoofdstuk. 1ste Stop was in Williams en daar kan je een mooie Route 66-loop maken. Bert en Antoinet zijn hun portemonnee te buiten gegaan en hebben o.a. respectievelijk een prachtig Route 66 neon-verlichting en Route 66 rolkoffer gekocht. Jaja mensen het is en blijft een begrip die Route 66. Ik heb het natuurlijk bescheiden gehouden en een bordje met daarop de route 66 staten en een cowboyhoed tegen de steeds aanhoudende zon (vervelend he?)gekocht. Bij een cafe een lekker bakkie cappuccino met muffin genoten in het zonnetje. Op deze route zie je onwaarschijnlijk veel Harley Davidson-motoren op de weg. Van die lekkere ruige kerels met stoere jack en sommige met een chick achterop. Je ziet trouwens ook wel stoere meiden op een Harley. Opzienbarend volk is het, dat zeker. Later door Seligman gereden (mooi dorp) en daar patat, kip en jus'orange genuttigd, en daar waren ook al veel Harley's en volk te observeren. Via Peach Springs uiteindelijk in het welbekende Hackberry terecht gekomen en de enige sfeervolle Route 66-store bezocht. De spullen (auto's, oude spullen, oude muziek, oude foto's, collectables etc.). Trouwens, ik kreeg van die 2 scheetjes (Bert en Antoinet) een sherrifster als afscheid/bedankcadeau, lief he? Deze ster krijg nog een apart plekje. In Kingman hebben we een motelkamer genomen en heb ik nog evenkunnen internetten in een speciale ruimte, ik heb daar de vouchers voor de huurauto vanuit Las Vegas kunnen printen die ik nodig heb voor een andere auto (komende dinsdag).

Maandag, 1 mei 2006

Lekker rustig en ontspannen de route naar Las Vegas genomen via wegnr. 93. Onderweg kwamen we de Hooverdam tegen die onder andere de energievretende Las Vegas van stroom voorziet. Ik weet het percentage niet maar die zal hoog zijn. 's Middags in Las Vegas voor de laatste overnachting van Bert en Antoinet ons bekende motelletje weer gereserveerd en toen naar de "Outlet Store" gereden waar je behoorlijk goedkoop aan o.a. kleding kan komen. Een gigantisch complex (everything is big here) waar je wel een hele dag kan verdwalen. Wij hebben niet meer dan een uur daar rondgelopen. Ik heb daar goedkoop een kort dun leren jackje op de kop getikt, lekker stoer. Bij ons motelletje lekker even verkoeling gezocht in het zwembadje en lekker drooggezont. "s Avonds nog even de "Strip" bewandeld en midden in een demonstratie beland. Ik sprak een aantal spaanstaligen en ze vertelden me dat ze een demonstratie hielden om het congres hun (immigranten, illigalen etc.) vuist te laten zien dat ze voor de amerikaanse economie van groot belang zijn. Wat blijkbaar bijzonder is dat vele "spaanstalige gastarbeiders" niet op hun werk aanwezig zijn en de grote kans bestaat dat ze ontslag krijgen (meer onbeschermd dan in Nederland had ik de indruk). Deze week hoorde ik op de radio de stelling of deze mensen wel/niet ontslagen mogen worden. Voor mij mogen ze blijven en ik eet daar een lekkere Taco of enchillada op.

Dinsdag, 2 mei 2006

Wekker om 4.30 uur. Bert en Antoinet wegbrengen naar het vliegveld mcCarran (snik). Hun vliegtuig vertrekt om 8.00 uur en Bert wil zijn pakket (Rout 66 neonverlichting) van 75x75 cm op een veilige manier het vliegtuig in krijgen. Ik ben benieuwd of het hem is gelukt. Ik wens hun een behouden vlucht. Tja daar sta je dan alleen na 5 weken optrekken met maatje Bert en 1 week Antoinet. Ik zie wel. Eerst de auto naar Alamo wegbrengen en hopen of ik deze duurdere huurauto (Dodge grandcaravan) mag behouden. Helaas niet, wel als ik $ 11,- per dag (7 weken lang) bij betaal (= ca. $ 600,-), dus dat wordt een kleinere auto. Harry jammer voor jou, maar hier moeten we ons ermee redden als jij 31 mei verschijnt. Ik ben nu in bezit van een 4-deurs rode Pontiac (luxe car) en ik moest wel effe zoeken naar de cruise control, want dat is geen overbodige luxe met al dat rijden.
Bert is trouwens een cijferfreak en heeft voor de volgend ecijfers voor getoverd: Samen hebben we in 5 weken 5584 miles=8934 km gereden en 250 gallon=950 liter benzine verzopen. Dat zouden in Nederland heel veel zegeltjes/punten hebben betekend, maar dat kennen ze niet in de USA (typisch Nederlands niet?). Vorige avond heb ik besloten om mijn 12de staat (California) met een bezoek te vereren en "Death Valey National Park" wederom te bezoeken. Dit park heb ik toendertijd met Joke bezocht en vond dat toen al een prachtpark. Voor het eerst een camping (Furnice Creek camping, toepasselijke naam) opgezocht. Een eenvoudige camping waar je via een creditautomaat het aantal nachten intikt en de bon rolt eruit. Ik heb me genesteld tussen de bomen met een prachtuitzicht op Death Valley. Dit park bezit het laagste punt onder zeeniveau (85 m) en is het heetste plekje die je in de USA kan bedenken (record 57 oC, gemiddeld in juli 49 oC). Mijn nieuwe tent heb ik voor het eerst opgezet, was wel eerst klungelen dat kennen jullie wel, niet? Ik merk dat er net een 2-persoons luchtmatras in kan, dus Harry niet een te breed luchtmatras meenemen! Het is een hete dag (41 oC) en ik moet heel veel water drinken en dus in bezit hebben. Dus 2 gallon water ingeslagen en ijs voor de coolbox. Een deel van dit mooi park bezichtigd en weer genoten als toen.
's Avonds lekker gepoedeld met redelijk koel water uit een van de twee beschikbare kranen. Hierna op mijn tuinstoeltje bij mijn tentje in zwembroek genoten van bergcontouren, de sterrenhemel en de geluiden. Dat is even wat anders dan een motelletje. Wat ook een bijzondere ervaring was, de warme zwoele wind die om je lichaam 's avonds blaast, net een gigantische handfohn die door de canyon blaast en voral dat geluid als er weer een warme windvlaag door de bomen vliegt.
Trouwens een vallende ster gezien en meteen een wens gedaan, welke? Zeg ik lekker niet. De wekker om 5.25 uur gezet om een prachtige sunrise op Zabrienski point op de plaat vast te leggen. Welterusten.

Woensdag, 3 mei 2006

Ik schrok wakker om 5.45, te laat voor de sunrise en daadkrachtig besloten om mijn ogen weer te sluiten. Ik had 's nachts kleding over de wekker gesmeten en geleerd dat kleding een goede demper is. Ik blijf toch nog een nacht hier en ga dan zonder demper op mijn wekker op sunrisejacht. Ik heb trouwens een lekker ontbijt (scrumbled eggs en toast) genoten op de "Furnice Creek Ranch". Mijn pens was wel vol, maar het is tegelijk mijn lunch, zo zie je maar weer.. Voor mijn vertrek uit de camping voor het eerst een Roadrunner (maffe vogel, zie foto) gespot. Nu een ander deel van het park bezocht en weer vol verbazing genoten. Voor mij blijft Death Valley number one qua park. Het bezit veel formaties, kleuren, vormen, tegenstellingen, leven etc... Ik was op tijd terug bij de tent en daar lekker bij mijn tent in de schaduw (anders is het niet te harden) mijn boek "Centennial" opengeslagen en gerelaxt. 's Avonds weer de sterrenhemel ............ Kicken

Donderdag, 4 mei 2006

Na het gebruikelijke eggs-ontbijt via een mooie scene-route het park uitgereden en nu via de wegnr.s [178] en [127] door het "Mojave National preserve" richting mijn volgende park "Joshua Tree National Park". Oja, voor ik de camping uitreed heb ik goed een coyote over de camping zien lopen, prachtig, echter geen foto kunnen nemen. Ik ben dus nu in 29 Palms net boven bovengenoemd park beland. 's Avonds mijn tante en neef die beiden in verschillende voorstadjes van Los Angeles wonen proberen te bereiken. Ik wou ze verrassen, maar ik heb pech. Mijn tante zit in Italie bij een van haar dochters en mijn neef zit met zijn vrouw in Texas. Ik tref het niet. Misschien krijg ik nog een kans, later....