Van Moab naar Hurricane (beide in staat Utah)

Donderdag, 20 april 2006

Vandaag staat weer een park op ons programma en deze keer is het de "Canyonlands National Park" dat vlak onder Moab ligt. Het schijnt een van de ruigere parken te zijn. Het wordt een beetje eentonig maar weer mooi weer en dus ons teer huidje weer insmeren met een een of ander goedje. Dit park heeft een north-rim en een south-rim dus van de noord- als de zuidzijde kunnen we het park bekijken. We bezoeken eerst de South-rim. Het park bezit bepaalde rotsformaties/vormen. Bijvoorbeeld "needles" (puntige rotsformaties) en "mushrooms" (paddestoelvormige rotsformaties). Het mooie is de gelaagdheid van de vele formaties in de kleuren wit/rood. Bert en ik hebben een aantal trails belopen. Het park is zo groot dat we deze dag alleen de south-rim bezocht hebben. De North-rim doe ik maar een andere keer, misschien met mijn toekomstige nieuwe reisvriend Harry Wiggers die me begin juni opzoekt. Nu weer verder via Moab naar onze "nieuwe" park "Capitol Reef" die we morgen willen bezoeken. We zijn over de wegnummers [211], [191], [interstate 70] en [24] gereden. Oja, het park was niet zo indrukwekkend als de parken die we eerder zagen, of zijn we al verwend/verzadigd? Ik in elk geval nog niet. In Torrey onze volgende slaapplek gevonden.

Vrijdag, 21 april 2006

Rustig opgestaan en lekker gedoucht. Ontbijt genoten in een apart ontbijtzaal gekoppeld aan een benzine/shop (andere locatie nabij motel). Voor het eerst een gekookt eitje ontdekt in een pot met ijswater. Toch maar een paar eieren genuttigd op een toast om mijn proteinegebrek aan te vullen. Onderweg naar het "Capitol Reef park" vlak voor het al een paar mooie view-points ("Panorama Point", "Sunset Post" en "Goosenecks") belopen en intens genoten van deze prachtige uitzichten op de bergen en canyons. Daarna de vistor-centre bezocht en de mooie trail "Fremont River Trail" gedaan. Onderweg genoten van de insecten, bloemen, vogels (Chukar-patrijsachtige; en de White crowned sparrow), herten met ezelachtige lange oren en van de mooie Fremont-river. Daarna doorgereden naar de "Grand Wash" een nauwe kloof die we konden belopen. Onderweg zouden we gauw de "Cassidy Arch" (stenen boog) zien, maar die hebben we nooit kunnen vinden. We waren veel te ver gelopen in die kloof en daar ons heel nietig gevoeld. Dat maakte het mislopen van die arch goed. Voordat we het wisten was het alweer 15.30 uur, de tijd gaat vreselijk snel. Bert en ik besloten om een extra dag aan dit park te koppelen, omdat we meer moois verwachten en de omgeving plezierig vonden. We zijn dus onverwacht weer naar onze amerikaanse "vriendinnen" van het motel gereden om een extra nacht daar door te brengen. We kregen geen extra korting waar we om vroegen maar als straf moesten we $ 5,- extra betalen omdat het weeekendtarief was. Balen zeg, dus maar een simpele maaltijd (pizza bij Patio) vandaag.

Zaterdag, 22 april 2006

's Ochtends om 8.00 uur weer aan ons gekookt-eitje met toast ontbijt, niet erg hoor. Nu beginnen aan deel 2 van ons parkhoofdstuk "Capitol Reef". Nog een paar andere trails belopen en weer zo'n mooie nauwe kloof (canyon) doorheen gewandeld. Onderweg zagen we steeds weer verrassende rots/bergformaties qua kleur, gelaagdheid en vorm. Genieten zeg. Nog niet ales gezien, maar wederom genoten van een toch ander type park dan de andere die we hadden bezocht. Nu op weg naar "Zion national Park" die we morgen willen bezoeken. Via de wegnummers [12] en de [89] hebben we een motel in Hatch gevonden. Oja, onderweg hier naar toe zijn we een aantal keren gestopt vanwege de prachtige kleuren en rotsformaties. Onderweg zijn we door de "Boulde Moutains" en "Escalante Moutains" en Canyons gereden en ons hoogste punt was 9400 feet. Hier zagen we voor het eerst wit/witgele canyons. Een prachtige kronkelweg die we hadden gereden. We reden een ander beroemde natuurpark langs namelijk "Bryce Canyon" die ik later met Harry zal bezoeken. Op onze weg kwamen we toevallg (Bert herkende deze plek van zijn vorig bezoek aan de USA) "Red Canyon" met echt moie rode kleuren (pijn in de ogen kleur). Deze locatie zal ik zeker nog verder onderzoeken. Onderweg zag ik ook de mogelijkheid om Bryce Canyon met een vliegtuigje te bewonderen, iets om te onthouden. Samen met Harry?

Zondag, 23 april 2006

Nu was "Zion National Park" aan de beurt om door ons te worden belaagd. Here we come. Het is een groot park en het was deze dag druk met veel "zondagse amerikanen". Ze hebben natuurlijk ook weekend en gaan met hun familie de parken in en Zion is geliefd bij de amerikanen. We hadden eerst een 15 miles Scenic-drive door het park voordat we het visitor-centre betraden. Erg mooi. Bij het centre hebben we onze auto achter gelaten en gebruik gemaakt van een shuttlebus die om de 7 minuten hogerop het park inreed en waar je maar wilde op bepaalde locaties kon uitstappen om trails te lopen. Ook dit park moet langer voor uittrekken (3 a 4 dagen) en is zeker de moeite waard. Om 15.30 zijn we het park uitgereden en richting St. George gereden en in "Hurricane" jawel, ons motelletje betrokken. Hierna nog effe naar Wal-Mart om Bert zijn geheugenkaart van zijn digitale camera te laten legen. Morgen gaan we naar Las Vegas, iets anders dan een natuurpark. Ik ben benieuwd wat ik daar tegen kom (allen eenarmige bandieten?). Bert is daar eerder geweest. Ons, vooral Bert, wacht een aangename verrassing, want....... we krijgen bezoek van zijn vriendin Antoinette uut Grunnen. Zij komt om 18.50 plaatselijke tijd en we wachten haar daar op in Las Vegas. Bert is niet meer te houden.............help!!!!!!!!