Van 29 Palms (California) naar Tucson/Globe

Even wat vooraf, ik had de nodige problemen met de internetverbindingen en dat ging nogal eens mis. Dus ik probeer het hieronder opnieuw. Zie de foto's bij het vorig bericht van 11 mei!!!!!!!!

Lieve mensen,

Fijn dat jullie met me meereizen. Er zijn een aantal vragen aan me gesteld waarop ik een antwoord tracht te dichten.
- Wim (collega) vroeg of er in de USA zoiets was van een Natuurbeschermingswet (NBW) zoals in Nederland. Echt een vraag van een werkalcoholic, want Wim begeeft zich onlangs nu in de vergunningenwereld van de NBW. Ik moet zeggen dat de USA qua NBW het aardig voor elkaar heeft. Soortenbescherming en lijsten van bedreigde soorten. Ook ten aanzien voorlichting m.b.t. de natuur doen ze veel. De visitor-centre van de verschillende parken geven daar veel aandacht aan. De ene centra nog mooier dan de ander met o.a. panelen, dia/film-presentaties. Aan de kant van de verschillende typen wegen zie je waarschuwingsborden "$1000,- fine for liter", dus als je je asbak leegt op straat of afval uit je autoraam werpt en ze snappen je natuurlijk dan kost je dat een aardige duit hier. Aan de andere kant zie je hier (per staat verschillend) rotzooilocaties aan de kant van de weg waar autowrakken her en der liggen, kapotte woningen, rommelerven etc.
- Gert Rootje; Het schijnt dat de eerste bewoners hier een plek hadden bezet waar 29 palmen aanwezig waren, en dat heb ik bij een parkrangster geinformeerd en ik geloof haar blauwe ogen hoor.
- Paul; Liften, ben je mal man, je denkt natuurlijk an die goede ouwe tijd dat we samen liften. Ik ben nu in de gelegenheid om lifsters op te pikken, laten we dat duidelijk stellen. Een probleem, ik zie tot nu toe geen lifsters op mijn route, hoe moet dat nu Paul?
- Wim; Je moet toch beter uit je doppen kijken, want ik had zeker een aantal sunrisefoto's geplaatst nl.o.a. nr. 188, 198 en 209.
- Carla; Als de gelegenheid zich voordoet zal ik die stoere jack op de site plaatsen, afwachten dus.
- Bert; Ik neem je raad zeker te harte qua op tijd rust nemen, lees de verhalen maar..

vrijdag, 5 mei 2006

In 29 Palms de noordelijke ingang van "Joshua Tree National Park" genomen. Het visitor-centre bezocht en daarna mijn tentje opgezet op campground "Belle". Terecht Belle want het is een mooi plekje tussen de rotsen, prachtig, met uitzicht op de Joshua Trees van het park. De Joshua Tree is geen boom noch cactus wat ik eerst wel dacht. Hij wordt wel een meter of 3 hoog. Bij deze wil ik graag gebruik maken van de gelegenheid die ik mezelf creeer. Zoals sommigen ongetwijfeld weten heeft U2 in het verleden een LP uitgebracht met de titel, hoe verzinnen ze het, "Joshua Tree". Als jullie via via, voor een schappelijke prijs, voor mij een LP op de kop kunnen tikken dat ben ik je man.
Ik heb nog nooit zoveel cactussen in mijn hele leven bij elkaar gezien, apart.
Een bijzondere catusssoortdie je in het park tegenkomt is de Cholla in verschillende verschijningsvormen.
Halverwege de middag kreeg ik het gevoel om maar eens een tukje te doen en daar heb ik me met volle overgave aan toegegeven. Zelfs met dat warme weer, weinig schaduw, kon ik toch in slaap vallen. Morgen maar de rest van het park verkennen. Het is hier 's avonds in elk geval koeler dan in Death Valley. Ik hor de krekels tsjilpen en zie een mooi zonsonderganggloed met de silhouetten van Joshua Trees. Trouwens er vliegt een uil boven mijn campplek en gaat wel een uur lang op de rots vlakbij mijn plek rusten. Zou hij de zin des levens overpeinzen? Na dat uur vloog hij weg zeker om onderweg een aantal malse muisjes op te peuzelen.

Zaterdag, 6 mei 2006

Eerst een cappuccino in 29 Palms naar binnen werken, een mens heeft ook zo maar zijn behoeften toch? Zoals gewoonlijk een bordje gemist want het duurde wel even voordat ik de westelijke ingang van Joshua Tree had gevonden. Dit zal Bert wel bekend voorkomen, maar het is blijkbaar iets eigens van me en dat koester ik maar. In het park naar Key View gereden en daar genoten van het uitzicht. Wel beperkt, dat komt door de luchtvervuiling, waardoor de helderheid naar het schijnt aanzienlijk is afgenomen. Overal hetzelfde liedje, niet? Nu de Tyan-trail lopen. Het zou een piece of cake zijn, maar dat peice was toch wel wat groter dan ik dacht. Wel met voldaan gevoel de wandeling/klim gedaan en onderweg de nodige flora en fauna gespot.Je kunt in dit park ook een aantal rotsen beklimmen en dat is een euk gezicht als je die lichamen ziet werken om stap voor stap de hoogte te bedwingen. Even nog een mexicaan verorberen in 29 Palms. Nu richting tent en lekker in mijn boek "Centennial" duiken. Jammer dan want een 7-tal Fransozen dienden zich aan en vroegen mij of ik hier sliep. Ze zagen mijn tentje natuurlijk niet. Ze hadden tot nu toe geen slaapplek kunnen vinden en dat is op de zaterdag vaak moeilijk. Ik zei dat ik geen problemen had als ze de rest van mijn campingzandbak gebruik wilden maken en daar waren ze heel happy mee. Je kan toch moeilijk nee zeggen, als er een kind van 3 jaar erbij is en op tijd naar bed moet, dacht ik. Ik had in een keer 7 gasten op mijn grond. Zoals op vele campinpplekken is het onamerikaans als er geen barbeknoeiplek aanwezig is, want deze Frasozen wilden graag barbeknoeien. Ze hadden me het nodige aan voedsel meegenomen. Ze nodigden me uit voor de barbeknoei en ik zei netjes dat ik al gegeten had. Ze drongen vriendelijk aan en kon moeilijk weigeren, niet. Al dat eten, er moet niet teveel overblijven toch? Ik heb me als de Nederlandse afgevaardigde tussen deze Fransozen goed vermaakt. De kip werd in mijn maag werd lekker overgoten met een Corona... daarna aan de rode wijn. Ik heb de rode wijn, die ik van Bert en Antoinet had gekregen, ingebracht. Ik heb laten blijken dat ik genoten heb van de Franse keuken. De gitaren kwamen om de hoek kijken en ik heb nog nooit zoveel Franse Chansons/ballades in heel mijn leven te horen gekregen, prachtig toch. ook de nodige bekende popsongs gingen over en weer, een gezellige avondje. Tussendoor werd ik bezig gehouden door 3-jarige Ulina met allerlei verstopspelletjes, wat je allemaal niet meemaakt, niet? De Fransozen werken (biologie/chemie) op de universiteit van Riverside niet ver hier vandaan. Zo'n Frans tafereel als deze avond weergeeft toch de verbondenheid van Frans zijn middels humor, muziek, eten etc. Op de site zie je ook hoe een 5-tal Fransozen een tent opzetten, het is overal hetzelfde probleem. Om 3.00 uur mijn bed opgezocht.

Zondag, 7 mei 2006

In de vroege ochtend de nodige coyote "gehuil" aangehoord, net als in die films, grappig eigenlijk.
Na veel draaien op mijn luchtbed om 9.00 mijn tent uitgerold en een stukje meloen van de Fransozen genoten. Er is weinig schaduw op deze plek. Aan het eind van de ochtend de lamme Frasozen uitgezwaaid en daarna veel gelezen in mijn boek en de leesschade van de vorige dag weer in te kunnen halen. Vanavond vroeg naar bed om ook de slaapschade enigszins te beperken.

Maandag, 8 mei 2006

Allerlei geluiden deze ochtend bij de tent en maar opgestaan. Na het ontbijt de Interstate 10-oost opgereden om het vlogende park "Organ Pipe national Park" te bezoeken. Via wegnr. 85 en de plaatsen Gila Bend en Ajo richting Mexicaanse grens gereden waar het park zich bevind. Weer een ander soort cactus/specie dan die ik in Joshua Tree heb gezien. In westerns zie meestal de Saguaro cactus (je weet wel de cactus met die armen op verschillende hoogtenop de "stam). De Organ Pipe cactus heeft een aantal cactusstengels vanuit de bodem naar boven lopen. Soms wel een paar meter hoog. Op die verschillende cactusssorten zie je vaak vogelsoorten snoepen van de bloem of vrucht die op de kop van zo's cactusstengel bloeit, mooi gezicht. Eerst het visitor-centre bezoeken. Aan het eind van de middag nog een deeltje van het park bezocht ("Puerto Bianco Dreive) en de sunset meegemaakt met een broodje in mijn hand. Ook hier had ik een mooi campplekje tussen de cactussen en had deze keer wel stromned water in de buurt.

Dinsdag, 9 mei 2006

Deze ochtend lekker rustig begonnen en genoten van de vogels en planten om me heen. Dit wordt een rijdag om een plek in of nabij Tucson via wegnr. 86 een slaapplek te vinden. Bij Tucson vind je nl. het "Saguaro National Park" , ook alweer cactussen. Het is echt een week van desert en cactussen. Nog even het visitir-centre kunnen bezoeken en een mooie diashow gezien. Morgen het park met een bezoek vereren.

Woensdag,10 mei 2006

Nu naar het Saguora park om de welbekende westerncactussen te zien (cactus met die armen). Onderweg daar naartoe een aantal bordjes op mijn weg tegen gekomen met vermelding "Old Tucson" en "Desert Museum". Het eerste bordje intrigeerde me en ik dacht is dat niet een een of ander cowboystadje? Heb sloten Old Tucson aan te doen en kwam daar een decorstadje tegen waar vroeger hele bekende westerns zijn opgenomen zoals El Rio, El Lobo, de series Bonanza, High Chapparel, het kleine huis op de prairi etc. Het is nu een museumstadje. Ook de bekende filmsterren hebben daar gespeeld, zoals, John Wayne, James Stewart, Cint Eastwood etc. Het was wel een feestje van herkenbaarheid voor mij en er heerste in dat decorstadje een leuke herkenbare westernsfeer. Eer rondleiding over de geschiedenis van dit filmstadje, in scene gezet gunfight en een cancan-dans in een saloon vielen mij ten deel. Gelukkig was ik niet een van die kerels die uit het publiek werd geplukt om mee te dansen met de cancan-girls op de buhne, poehhhh. Ze hebben ook een leuk museum met al die desperado's en hun verhaal daarbij. Natuurlijk ook de helden zoals Wyatt Earp, Doc Holliday en boeven als Billy the kid kwamen aan de orde. Toen kwam ik bij het "Desert Museum" terecht, en museum die echt de moeite waard is. Een groot deel is openluchtmuseum met een trail en met die onbarmhartige warmte die er buten steeds heerst komt het "desertgevoel" naar boven. Vroegere bewoners, planten, dieren ,insecten, vogels, reptielen etc. van de woestijn werden goed toegelicht. Ik heb daar ook een mooie foto kunnen maken van de zg. Hummingbird (kolibrie) die zijn 2 jongkies aan het voeren is, schattig. Toch wel weer een aantal uren in het museum doorgebracht. Het bezoek aan de Saguaro Park verplaats ik naar morgenvroeg. Ik ben nog wel even het visitor-centre bezocht en om info gevraagd. Ik heb nog en paar slangen in mijn hand gehad, nee geen rattlesnakes. Er zitten in dit gebied wel 5 soorten rattlesnakes en nog een aantal andere soorten.... Nu naar mijn slaapplek.

Donderdag, 11 mei 2006

Het Saguaro park ingereden en een aantal trails gelopen en natuurlijk genoten van de Saguaro cactus die veelvormig is. Onderweg kom je door toevallgheden het een en ander tegen, nu door een kelin folfertje dat ik deze week in mijn handen had. Onderweg naar Globe kwam ik "Biosphere 2" tegen. Ik wet niet of jullie het uit de beginjaren '90 nog kunnen herinneren over een 2-jaarlijkse proef om te zien dat binnen een gesloten systeem een aantal mensen zich kunnen voeden mat datgene wat ze zelf verbouwen. Dus geen fysisch contact met de buitenwereld, eigen zuurstof/CO2 regeling etc. Het verhal is dat het niet gelukt is omdat een aantal biologische regelsystemen een optimaal zuurstof/CO2 niveau ontregelden. Het gebouwencomplex wordt nog steeds gebruikt voor allerlei wetenschappelijke onderzoeken, Ze hebbem complete systemen zoals, een savanne (zuurstofregulator), mangrovebos, tropich woud, woestijn, aparte gewaarwording om dat alles te bezien. Daarna mijn weg vervolgd via de wegnr. 77 en uiteindelijk in Globe tercht gekomen. Nu op weg richting de Grand Canyon om het een en ander voor mij en Harry in juni te regelen. Een goedkoop motelletje geregeld.