Memphis (Tennessee) tot Santa Fe (New Mexico)

10 april

Met een goed gevulde beker soep bedienen we jullie weer van onze laatste reisperikelen. Bert heeft me net een lekkere cup of soup gegeven (spicy Thais). Overigens heeft Bert net onze eerste vuile onderbroeken in de wasbak ter week gelegd en wat zeep erin gegooid. Hij kan het goed en ik overweeg hem de totale 5 weken tot hoofd wasman te bombarderen. Goed nieuws mensen, Power is een zak duiten lichter. Goed omdat ik een laptop gekocht heb, want in de steden is het moeilijk (of niet) een internetcafe te vinden. Wat ons uiteindelijk op viel is dat vele motelletjes een "Free wireless high internet speed" mogelijkheid bieden. Maar ja zonder een laptop begin je niks hier in de USA want vele amerikanen hebben een laptop of zo'n mini-PC in hun pocket. Dus $525,- lichter en een illusie rijker, niet? Bert en ik kunnen jullie nu beter bedienen en we hoeven niet meer te stressen om een internetlocatie te vinden. Afijn we voelen ons wel verplicht onze achterbanw up-to-date te houden. Want we in het vervolg dus moeten doen is een goedkoop motelletje zoeken met een wireless internet verbinding.
Met de bijgevoegde foto's met landkaarten kun je onze route en locaties per dag volgen. Dan hebben jullie enig idee waar we uithangen (plaats en staat).

Donderdag 6 april
We vertrekken vrij vlak onder Memphis uit onze motel (een beetje vies) richting Graceland. Dat is het huis/landgoed waar Elvis Presley is opgegroeid en waar hij zich altijd thuis voelde als de hektiek van zijn muziekleven even kon ontvluchten. Bert en ik vonden toch dat we deze bijzondere locatie moesten bezoeken (2 mile van onze motel), want ik dacht moeten we hier wel naar toe? Ben blij dat we Graceland toch hebben bezocht. De King of the Rock is toch een bijzonder figuur voor vele mensen ook buiten de USA. Hij heeft vele fans binnen en buiten de USA. In hoogtijdagen komen er wel 4000 mensen per dag. Je ANWB-kaart kun je overigens voor een aantal zaken goed gebruiken. In de USA heet de ANWB Triple A (=AAA). We kregen dus korting op de entreeprijs. Af en tot kun de AAA ook gebruiken voor de motelletjes. Zijn grote huis was indrukwekkend, zijn levensverhaal, foto's, familie, muziek, awards, zijn LP-collectie, glitterkleren, gouden platen e.d. Toch prachtig zo'n rondleiding met koptelefoon en met de cijferbordjes in de vitrine's kon je met de bedieningkasjes de juiste tekst laten afspelen. Nu weer verder richting de staat Arkansas en uiteindelijk aanbeland in North Little Rock. Onderweg hebben Bert en ik een goed gesprek gehad over onze levenspaden tot nu toe....., zo kom je toch dichter bij elkaar en leer je elkaar beter kennen en geeft gebondenheid. Zoals jullie al wisten zijn er spullen uit onze auto gestolen, vooral van Bert. We hebben besloten weer even naar Clarksdale te rijden even onder Memphis. Bert heeft weer de Crossroads 44/61 gefotografeerd en weer T-shirts laten bedrukken met o.a. de crossroads. Bert weer blij en goed geslapen.

Vrijdag 7 april
Vrij vroeg richting Springfield (Missouri)gereden. Mooi weer en weer geen tornado's of van dat grei. Bert en ik zijn allebei Lp-verzamelaars van onze favorieten natuurlijk. Onderweg vonden we in Bee Branch een rommelig en knus recordshop. Ik hou erg van dit soort malle Piet zaakjes en maar hopen dat je leuk spul op de kop kan tikken en de zgn. "witte raaf" er tussen vindt. Bert is vooral verzamelaar van singles (jaren '60 vooral). Ik heb een paar Lp's kunnen vinden van een mijn favouriete zangeressen "Joni Mittchel" en een van de Golden Earring (USA-druk). Bert heeft een vriend erbij gekregen, want hij net zolang zitten zeuren om wat van de prijs eraf te krijgen, en het mooie ervan was dat hij alle respect van de man kreeg en het erg kon waarderen. Natuurlijk is het hem weer gelukt. Weer de weg op en later een afslag ingeslagen waar een Natural Bridge (150 feet=45 meter) is te zien. De enige van Arkansas, nou,nou. Mooi, maar niet indrukwekkend. Onderweg bij Subway een lekker broodje tonijn gegeten. Vlak bij Springfield de Route 66 opgepikt. Deze route is vermaard in de USA. Geen enkle andere weg verheerlijkt de Amerikaanse autocultuur.De Route 66 staat ook bekend als de snelweg van de hoop, de vlucht of het heimwee. Menige Amerikaan legde zijn eigen odyssee af over de Route 66, en altijd weesr was ze het onderwerp van verzuchtingen en dromen. De route loopt overigens van Chicago tot Los Angeles. Eerst trokken pioneers over stoffige paden, dan volgden de kolonisten in hun huifkarren, later ratelden treinwagons ovder de nieuw aangelegde spoorweg, en nog later zoefden auto's en motoren over Route 66 naar het Westen. De drang om naar het Westen te trekken was vanaf het begin de drijfkracht achter de kolonisering van Amerika. De Route 66 is officieel van de wegenkaarten verdwenen en werd vervangen door het efficientere net van Interstate Highways. Op veel plaatsen groeit nu gras. Sommige delen van de Route 66 zijn goed af te rijden en dat doen we nu deels, onderweg komen we allerlei items tegen van toen de weg nog betekenis had. Het is puur nostalgie om de Route 66 te berijden. Niet alles is natuurlijk interessant, mooi of de moeite waard, maar we willen iets proeven van dat Amerikaans Route 66-gevoel.
Onze volgende slaapplaats is Neosho vlak onder Springfield. We zijn Wal-Mart nog effe ingegaan. Ik heb een goedkoop mobieltje (nr. 417-592-9134) met prepaid gekocht ($20,-) om in geval van nood onderweg te kunnen bellen naar de politie, wegenwacht etc.
Ik sprak de verkoper van het mobieltje en we hadden het over onze vakantie. Ik vroeg hem hoeveel vakantiedagen de Amerikaan heeft. Ik schaamde me wel een beetje, hij zei 8 dagen betaald!. Toen ik hem mijn aantal dagen vakantie doorgaf, verbaasde hij zich natuurlijk. De Nederlandse CAO's zijn voor bepaalde branches wel gunstiger niet?

Zaterdag 8 april
De volgend ochtend heeft Bert bij Wal-Mart zijn eerste 300 foto's van zijn geheugenkaart van zijn digitale kaart afgegeven om het te kunnen laten legen op een DVD. Duurde 10 minuten voor maar $ 3,-. Nu richting
Oklahoma City in de staat Oklahoma. Onderweg naast de Route 66 een aantal antiek/rommelzaakjes bezocht op zoek naar de ultieme records. Bert heeft kunnen scoren, hij vond een aantal goedkope '60 singels. De bofkont. Onderweg hebben we veel plaatjes geschoten van de route, 's avonds selecteren we altijd onze foto's van de dag. 's Avonds in laten checken door een Crow-indiaan uit Montana. We zien nu steeds meer Indianen. De negers zijn minder talrijk geworden.De pistolen zijn nu ingeruild voor messen en tomahawks. De route tussen Little Rock en Springfield was mooi, glooiend, heuvelachtig, ja-knikkers...

Zondag 9 april
Voor de eerste keer koffie op onze kamer kunnen zetten en een ontbijtje op onze kamer genuttigd. Bert hoefde geen koffie, had last van onfitheid en had slecht geslapen. Ik dronk zijn kopje met smaak op. Nu richting Santa Fe (staat New Mexico) en de Route 66 vervolgen. Onderweg verlieten de staat Missouri en reden we de staat Texas in. Was 's morgens koud, maar in de loop van de dag werd de zon krachtiger en genoten van de warmte op onze huid. Onderweg bij Amarillo zijn we langs gegaan bij de 10 Caddilacs die half in de grond zijn ingegraven op een open stuk bouwland. Geinig, niet? Bij Texola zijn we grens overgegaan en New Mexico ingereden. Bij Tucumcari zijn we richting Las Vegas (niet die van Nevada dus!) gereden. De route [wegnr. 104]was prachtig. De zon, de eerste bergen, de heuvelachtige weg die we bereden, nauwelijks verkeer, het weidse gevoel etc. Als je in de buurt bent, moet je deze weg berijden. Onderweg nog een dam bezocht. In Santa Fe hebben we een goed(koop) motelletje gevonden met dus een Free high speed wireless internet! Weet je, we gebruiken coupons uit gratis motelgidsblaadjes (Motel Coupon Guide) waar de coupons eruit zijn te scheuren, erg handig en een stukje goedkoper natuurlijk.
gegeten bij een goede chinees (lopend buffet) en onze tekorten goed aangevuld. Ik heb Bert beter leren kennen door zijn eetgedrag. Ik kan een pittig eten verdragen maar Bert doet er vele schepje bovenop. Waar we ook eten, stelt Bert de vraag/opmerking: graag spicy, heeft u nog wat pittigs (saus bv.). Trouwens ik kreeg deze avond opeens last van buikloop en Bert had gelukkig wat pilletjes (diarheeremmers) daarvoor. daarna geen last meer van gehad. Bert en ik hebben afgesproken, gezien onze mentale en fysieke gesteldheid een rustdag in Santa Fe in te lassen. Goed idee van Bert.

Maandag 10 april
Bert heeft bij de balie al zijn talenten aangewend om voor dezelfde prijs, die ik bedongen had (ik voelde dat als een examen) een dag in dit motel te verlengen. Wat dacht je, weer gelukt, geweldig die Bert. Volgens de beschrijvingen moet Santa Fe een leuk pionneersstadje zijn. We hebben dus eerst de Laptop gehaald en daarna downtown (La Plaza) de stad verkent. Nou inderdaad, wat een mooie stad.Vriendelijk, schoon en een zeer relaxt gebeuren in de binnenstad.
Mensen zijn heel vriendeljk en vele leuke dames te zien. Santa Fe was in het verleden een beruchte stad in het oude wilde westen, maar daar was weinig van terug te vinden. Daar nog wat leuke kunst/zilver/schilder- winkeltjes bezocht. Bert was op zoek naar een prent met indianen op paard in een vallei (helaas niet gevonden). Op de Plaza hebben we op een bankje (vele bankjes waren bezet) genoten van de 25 oC zon met een drankje in onze hand. We voelden ons de koning te rijk. Toen weer naar Wal-Mart om de dagelijkse boodschappen te halen. Ik moest nog wat spijkerbroeken en een scheerapparaat (de mijn begaf het na een paar dagen) kopen. Kan eindelijk Bert zijn eigen apparaat weer alleen voor zijn kop toepassen. 's Avonds relaxt het resultaat geschreven wat jullie nu aan het lezen zijn. Bert gaat zo meteen achter de PC en wil het thuisfront per email natuurlijk ook het een en ander kwijt.